Bana Öyle Bakma - Şeyma Demir - Dokuz Yayınları

Ölürüm sevdiğim zehirim sensin.
Evvelim sen oldun, ahirim sensin.”

-Neşet Ertaş

Ali, daha küçük bir çocukken dost bildiği Oğuzla ve onun karamel kokulu kız kardeşi Eceyle tanışmıştı. Oğuzun artık iki kardeşi vardı. Ece, Alinin hem en iyi arkadaşı hem de sırdaşıydı. Genç kız, 15 yaşına girdiğinde her şey yerle bir oldu. İnançlarına sadık olan Ece, Aliyi kendine haram bildi; gözlerini, sözlerini, tebessümünü bile sakındı Aliden. Ali, onu başka kızlarda unutmaya çalıştı. Ece, kitaplara sığındı. Her gün birbirlerine rastlar, canları yanar, kalpleri titrerken, nasıl uzak duracaklardı? İpler kopmak üzereydi. Koptuğunda her şey birbirine dolanacaktı. Ece, “Ağabey” demek zorunda olduğu bu sarı saçlı, safir gözlü adamı sadece Allaha anlatabildi. Allah, olmayacağı bile oldurandı...

Ona, “Haram” oldum. Ona, “Ağabey” oldum. Ama asla, “Yâr” olamadım. Helal olmayacak kadar uzak, haram olamayacak kadar yakındım.