Hac’daki Tarihi Mekânlar, Tarihi Olaylar ve Tarihi Şahıslar - İlyas Özbay - Çıra Yayınları

Ebrehe, Müzdelifeye kadar geldi. Niyeti Kâbeyi yıkmaktı. Lakin askerleri Mekkelilerin develerini gasbetmişti. Abdülmuttalib Ebrehenin yanına vardı. Ebrehe, Ona arzusunun ne olduğunu sordu. Abdülmuttalib; Askerlerin, iki yüz devemizi almıştır. Arzum, develerimin iadesidir. Dedi. Ebrehe ise; Ben senin ve atalarının tapınağı olan Kâbeyi yıkmaya gelmişken, sen ondan söz etmiyorsun da aldığım iki yüz deveden mi bahsediyorsun? diye konuştu. Abdülmuttalib, Ebrehenin alaylı tavrına aldırmadan, Ben develerimin sahibiyim. Kâbenin de bir sahibi ve koruyucusu vardır. Elbette onu koruyacaktır. diye karşılık verdi. Bu sözler Ebreheyi hiddete getirdi ve şöyle konuştu: Onu bana karşı kimse koruyamaz! Abdülmuttalib yine sözün altında kalmadı ve Orası beni ilgilendirmez. İşte sen ve işte O! dedi. Abdülmuttalibin, devleti yoktu, askeri yoktu, ordusu yoktu yani kısacası Ebreheye karşı koyabilecek bir gücü ve kuvveti yoktu. Zaten O da henüz cihad etmekle sorumlu da değildi. Lâkin biz bugünkü müslümanlar, İslama ve Kurana karşı zalimlik ve zulüm yapanlara, işte Kuran, işte İslam, biz karışmayız, Kuranın da, İslamın da sahibi var deme lüksüne sahib değiliz.

Evet! Elbette Allah (c.c.) bu Dini, bu Kuranı koruyacaktır. Fakat müslümanlar, yeryüzünde, fitneye, fuhşafesada, ahlaksızlığa, adaletsizliğe, kötülüklere zulme, zalime karşı gelmek, Kurana ve İslama sahip çıkmak zorunda değil midir? Rabbimiz bize böyle bir sorumluluk vermemiş midir? Kısacası bizler cihadla sorumlu değil miyiz? Ve biz Allahın yer yüzündeki halifeleri olduğumuza göre bu sorumluluk bizim değil midir?