Karanlık - Yılmaz Sever - Babıali Kitaplığı

Dışarıda hızlı ve serin bir rüzgâr esiyor. Yağmurun habercisi... Dökülen yapraklar rüzgârın her üfleyişinde üç-beş adam boyu yukarıya döne döne savruluyorlar ve aynı figürle aşağıya iniyorlar. Ağaçlar çıplak bedenlerinin titremelerinden çıkan seslerle rüzgârın müziğine vokal yapıyorlar. Oraya, buraya uçuşan kuşlar, sesleri tükenmiş, soğuktan küçücük vücutları kımıldamaz hale gelmiş, ken¬dilerini rüzgâra teslim etmişler savrulup duruyorlar. Tabi¬attaki tüm varlıklar zaman-mekân kavramı içerisinde ken-dilerini gelişen sürece bırakmışlar. Oturduğum yerden onları seyrederken kendimi birden yaşlı hissettim. Ya da yaşlı değil ama gençliğimin bir¬denbire yaşlıya, birdenbire gence dönüşerek ikisinin arasında bir seçim yapıyormuş hissediyorum. Buradakilerle aynı genç bedene sahip olmama rağmen, bedenlerimizin farklı yerlerde, farklı tabiatlarda varolmalarının dışa yansıttığı çelişki, şu an burada oturmama neden oluyor. Gençlik, neşe, eğlence kavramlarını bizzat icra ederek de¬ğil de seyrederek elde ediyorum. Bu farkları şehrin herbirimize sağladığı eşit nimetlerle en aza indirmem gerekiyor.