İmamet Teorisinin Hadis Referansları - Abdullah Ünalan - Mevsimler Kitap

Zamanın, Din tarafından gösterilen istikametin heyecanı ve hassasiyeti üzerinde birtakım küllendirmelere yol açtığı, ayrıca tek tek her insanda aranması gerekmese de idari mekanizmada kendini hissettirdiği belli bir süre sonra toplumun siyaseti üzerinde etkili olmaya başladığı da bir gerçek olarak ortaya çıkmaktadır. Sadr-ı İslam’ın akabinde, siyasal farklılıkların oluşması ve bunların giderek birer iktidar mücadelesine dönüşmesi, sonraları ümmetin iki ana kanadını oluşturacak olan Ehl-i Sünnet ve Şiada somutlaşmasına rağmen, her iki taraf da nihâî noktada Raşid Halifeler dönemindeki uygulamalara atıf yaptığından ve orada sosyal ve siyasal arenada meydana gelen olayları referans olarak aldığından çalışmamızı bu dönem olaylarına odaklandırmayı uygun bulduk.

Çalışmamızda, referans olarak gösterilen Raşid Halifeler Dönemini Hicri IV. asırda yaşamış bulunan Ebû Nu’aym el-İsfehaninin Kitabul-İmame ver-Raddu alar-Rafida isimli eserini ana kaynak kullanmak suretiyle İmâmet ve ilgili meseleler açısından incelemeyi hedefledik. Ehl-i Sünnet ve Şîanın konuyla alakalı temel argümanlarını ele alan ve tartışan eserin, ilgilenen aydınların bilgi hazinelerine katkı sağlayacağına inanıyoruz.