Meclislerimde ve tasniflerimde konustugumuz her sey, Kuranin huzurundan ve hazinelerinden gelir. Bana Kurani anlamanin ve Kurandan yardim almanin anahtarlari verilmistir. Bütün bunlar, Kuranin yardim almanin anahtarlari verilmistir. Bütün bunlar, Kuranin disina çikmadigimiz sürece geçerlidir. Kuskusuz bu, bagislarin en yücesidir. Ancak zevkine varan, menzilini nefsinden bir hal olarak müsahede eden ve Hakkin, sirrinda kendisiyle konutugu kimse bunun degerini bilir. Çünkü Hak, vasitalari kaldirmak suretiyle, sirrinda kuluyla konustugu zaman, onun seninle konusmasina, senin sözlerini anlaman da eslik eder. Onun seninle konusmasi, senin onu anlamanin ayni olur ve ondan geri kalmaz. Eger senin anlaman, onun seninle konusmasindan geri kalirsa, bu, Allahin kelami olmaz. Bunu kendi içinde hissetmeyen kimse, Allahin kullariyla konusmasina dair ilimden nasipsizdir.Her okuyan Kuranin nüzulünü hissetmez. Çünkü ruhu kendi tabiatiyla mesguldür. Kuran, bu kimseye tabiat perdesinin gerisinde iner. Bu yüzden ondan lezzet almak suretiyle etkilenmez. Nitekim Resulullah (s.a.v.) Kuran okuyan bazi topluluklar hakkinda söyle buyurmustur; Onlar, Kuran okurlar, ama Kuran girtlaklarindan asagiya inmez. bu Kuran dillere inmektedir, kalplere degil. Yüce Allah, Kurandan zevk almakla ilgili olarak söyle buyurmustur: Onu Rûhul-emin (Cebrail) senin kalbine indirmistir. (Suara, 193) Iste, Kuranin kendisine inmesinden dolayi, degeri ölçülemez, her türlü zevkin üstünde bir haz alan kimse budur.
