Siyasetin Usul ve Esasları - Muhammed Zeki Mirzaoğlu - Çıra Yayınları

İslam yönetim anlayışının temelinin şura olduğunu ve birtakım kavramların bunu şekillendirdiğini görmekteyiz. Kuranın bir kısım ayetleri siyaset bilim ve onun temel, siyaset ve devlet düzenini kavram ve kurum olarak belirleyen ve çerçevesini bize veren anahtar kavramlarına ilişkindir. Kuranın yüzde biri olan altmış civarında ayet siyasete taalluk etmektedir. Bunlar; Tevhid, itaat, hilafet, beyat, şura, emri bil maruf ve nehyi anil münker, velayet, emanet, adalet, ulül-emir, mülk ve hükümdür. Kavramların açılımı yapıldığında, İslamın siyaset teorisi ortaya çıkarılmış olur.

Hükümet etmek vaciptir, ancak nassların çizmiş olduğu genel ilkeler çerçevesinde Müslümanlar siyaset uygulamalarında serbest bırakılmıştır. Hz. Peygamber, ordu komutanı Büreydeye düşmanı kuşattıktan sonra Allahın hükmüne gelin demesini yasaklamış ve sen, vereceğin karar ile Allahın hükmüne isabet edip etmediğini bilemezsin, onun için de onları senin ve arkadaşlarının vereceği hükme davet et, demiştir. Müçtehidin verdiği hükmün Allahın hükmü şeklinde anılması yasaklamıştır. İçtihat sorgulama ve eleştirinin dışında kalamaz. Dinin siyasette belirli bir metodu bulunmasa da Müslümanın uyguladığı siyasetin İslamın temel ilkelerine ters düşmemesi gerekir. Kâtip, Hz. Ömerin huzurunda verilen bir kararı yazarken, Bu Allahın Ömere gösterdiği hükümdür, ifadesini kullanınca Ömer, böyle deme, bu Ömerin görüşüdür de diye uyarmıştır.