İstanbula dair gözlemlerini, duyduklarını, hatıralarını kaleme aldığı gazete tefrikalarıyla bize bir şehir tarihi, sosyolojisi, en önemlisi de bir geçmiş zamanlar bilgisi bırakan Sermet Muhtar Alus (1887-1952), 65 yıllık ömrünü İstanbula hasretmiş, bu şehir ile ilgili her şeyi yegâne konusu haline getirmiş ve bu özelliğiyle de edebiyat ve kültür tarihimizde benzerine rastlamadığımız bir yazarımız.
Eski İstanbul Hayatında Yeme-İçme Kültürü (1931-1973), Sermet Muhtar Alus’un bütün gazete ve dergi yazıları taranarak yaptığımız tasnif sonucunda konu ile ilgi yazılarını bir araya getiriyor. Yeme-içmeye dair yazılar 1931-1951 yılları arasında; Akşam (1931- 1951), Yeni Sabah (1942), Son Posta (1943-1945), Tasvir-i Efkâr (1943) gazetelerinde; Aydede (1948); Yeni Mecmua (1939); Amcabey (1943-1944) mecmualarında yayınlanmış; Reşat Ekrem Koçunun hazırladığı İstanbul Ansiklopedisi’nin (1958-1973) çeşitli ciltlerinde madde olarak kaleme alınmıştır.
Bu yazılar eski İstanbul’da insanların hayatının önemli bir kesitini, yiyecek-içecek kısmını; etten karbonata, çaydan domatese, börekten nargileye, balıktan enfiyeye kadar hemen her türlü ürünü; sofraları, ziyafetleri, âlemleri, insan tiplerini, Ramazan ve bayramlardaki âdetleri, yiyecek satılan dükkânları, kahvehaneleri, satıcıları da içine alan rengârenk çeşit çeşit halleri, âdetleri, daha kapsayıcı ifadeyle İstanbul’un yeme-içme kültürünü anlatıyor.
Kitabı meydana getiren yazılar konularına göre beş bölüm altında tasnif edildi. Birinci bölümde yiyeceklere, ikinci bölümde içeceklere, üçüncü bölümde sofralar, ziyafetler, mekânlara ve satıcılara, dördüncü bölümde mesireler, âlemlere ve beşinci bölümde Ramazan ayı, iftarlar, sahurlar ve bayramlara dair yazılar yer almaktadır.
