Guguklu Saatin Çaldığı Gün - Sedef Kandemir - Bencekitap

Son on-onbeş yıldır, birhatıra, bellek patlamasından, belleğin geri dönüşündenhattabelleğin intikamından söz ediliyor. Hatıra yazımının tarih, sinema ve edebiyatta kendine yer açtığı, kapsam alanını genişlettiği biliniyor. Bu durum, iki okuma kapısından geçilerek anlamlandırılabilir. İlki, bu yeni durumun, bilinçaltının, hatıraların geri dönüşünün, travmalarımızla baş etme, kendimizle yüzleşme, toplumu aynaya çağırma olarak müjdeli olduğudur. İkincisi ise, hatıraların pop(üler) tarihe eklemlenip magazinleşmesinin,hatıra kirliliğininde başedilmesi gereken devasa bir soru(n) olduğu... Şu anda ağırlıkla tarih, sözlü tarih, edebiyat, şiir ve sinema alanındaki siyasal tarihe ilişkinkişiselanlatılar esastan farklı bu iki durumun içinde seyrediyor.

Şair Edip Cansever,Kaç türlü girilir anılardan içeridemişti bir şiirinde... Biçim ne olursa olsun her hatıra yazımı bizi geçmişe ve içimize çağırır. Kişi yazmaya başladığı andan itibaren bilinçaltı ile bilinçüstü, içimizle dışımız, geçmiş ile şimdi, kavram ile imge, ben ile biz, siyasetin dili ile sanatın dili arasında bir çatışma başlar. İşinedebiyatına kaçarak!,yüksek soyutlamalarla hatıraların hatırı kırılabilir.İpe çektiler gülüdizesinden el alarak söylersek, hatıralar da taammüden ipe çekilebilir... Edebiyatta ve siyasette örnekleri çoktur...

Kişisel ve toplumsal hayatlarımızda birmodelegöre büyütüldüğümüz doğrudur. Her evin Cumhuriyete, her çocuğun Cumhuriyetten taklit almış aileye benzetildiğimecburi ve meccanibir tarihsel-toplumsal sürecin ürünleriyiz. Kimi zaman dışına çıktığımız söylense de, alternatif hayatlar yaşanıldığı iddia edilse de, ne kadar Cumhuriyete ve aileye benzediğimiz, benzetildiğimiz de doğrudur. Bir muhalifin karşı çıktığı şeylere benzemesi ya da giderek ona dönüşmesi, yakın tarihimizin en önemli sorunsallarından biridir. Hal böyle olunca darol modellerimizolan annelerin, babaların veya politik figürlerin bizleri hayal ve hayat kırıklığına uğratması hatıralara dahildir... Elbette hayatın tek fotoğrafı bu değil. Kötülük toplumuna ve kötülük dayanışmasına rağmen, işaret ve itiraz parmağını yitirmeden yanlış yaşamayan ve yanlış yaşlanmayanlar da var...

Anıların tozunu almak sanıldığı kadar kolay değildir. Çünkü bir yazarın, eski sahaflar gibi, kitapların tozundan önce kendi tozunu alması gerekir. Öte yandan, hatıra yazımlarında,Beni anılar şişmanlattısözüne de kulak vermek gerekir... Sivasta yakılarak öldürülen şair Metin AltıokunÖzgür acılar cumhuriyeticümlesiyle bu kitap arasına bir anlam mahyası çekmek mümkün. Her hatıra yazımı, anlatımı, travmalarımızla ve acılarımızla başetmenin, tarihin güncelde sağlamasını yapmanın imkânıdır.Bir acıya kiracıduran SedefGuguklu Saatin Çaldığı Günkitabıyla, içinden dışına, bilinçaltından bilinçüstüne çıkarak yeni kendine taşınmaya da çalışıyor. Ve elbette okuru daokuyarak yardım ve yataklığaçağırıyor. Okurun bu kitabın hangi kapısından gireceği, kendine hangi anlam dünyası kuracağı ise okurun işi. Okur ile kitap arasına girmek yazara hariç, hatıralara zarar...

Anılar, anılar, belki hepsi bir kelime.demişti Edip Cansever...
Birçığlıkişte bu kitap. Bir kelime...
Ama git git bitmiyor...
-Sezai Sarıoğlu-