Jean Genet. Çocukluğunda piç ve öksüz. Büyüdüğünde hırsız, eşcinsel ve yazar. Babasının kim olduğu belli değil. Annesi ise onu doğar doğmaz terk etmiş. Küçüklünü geçirdiği yetimhaneden 10 yaşında kaçar. Tıpkı daha sonra yerleştirildiği her yerden ve katıldığı sömürge birliklerinden kaçtığı gibi... Hayatını Avrupanın çeşitli ülkelerinde hırsızlık, kaçakçılık gibi suçlar işleyerek sürdürür. Sık sık hapse girer. Fransada hırsızlık suçundan onuncu kez yargılanması sonucu müebbet hapse mahkûm edilir. Yazdığı ilk roman André Gide, Jean Cocteau ve Jean-Paul Sartre gibi ünlü yazarların dikkatini çekince, bu yazarların cumhurbaşkanına verdikleri dilekçeyle cezası affedilir. Fransadaki toplumsal hareketlerden Filistin mücadelesine, Amerikadaki Kara Panterler hareketine kadar çok sayıda mücadeleye, anarşizan bir tavırla destek vermiştir.
Yaşamın en ücra köşelerine, hırsızların, fahişelerin, eşcinsellerin, pezevenklerin dünyasına son derece şiirsel bir dille, derin ve incelikli ruhsal çözümlemelerle nüfuz eden Hırsızın Günlüğü, aynı zamanda otobiyografik öğelere rastlanılan bir yapıttır. Erkek egemen toplumun iktidarına, söylemlerine ve davranış kodlarına hem karşıdan meydan okumuş, hem de bu iktidarın erkek ve polis nitelikleriyle özdeşleşmenin küçültücü hazzını yaşamış olan Genet, kendi deyimiyle korkak, hain, hırsız ve eşcinseldir. O, aşağılanmanın ve kendini aşağılamanın en üst mertebesinde bir aziz gibi dolanırken, tamamen dışında kaldığı bizim dünyamıza tuttuğu aynada, ahlakdışılığın, ihanetin, şiddetin imgelerini bir geçit töreni görkemi içinde seyrettirir.
