Martı - Anton Pavloviç Çehov - Everest Yayınları
Hiç mesaj bulunmadı
Taksit | Tutar | Toplam |
---|---|---|
Tek Çekim | 48.75 TL | 48.75 TL |
100 TL nin altındaki tutarlar için taksit yapılamamaktadır. |
Taksit | Tutar | Toplam |
---|---|---|
Tek Çekim | 48.75 TL | 48.75 TL |
Taksit | Tutar | Toplam |
---|---|---|
Tek Çekim | 48.75 TL | 48.75 TL |
100 TL nin altındaki tutarlar için taksit yapılamamaktadır. |
Taksit | Tutar | Toplam |
---|---|---|
Tek Çekim | 48.75 TL | 48.75 TL |
100 TL nin altındaki tutarlar için taksit yapılamamaktadır. |
Taksit | Tutar | Toplam |
---|---|---|
Tek Çekim | 48.75 TL | 48.75 TL |
100 TL nin altındaki tutarlar için taksit yapılamamaktadır. |
Ödeme Türü | Toplam Tutar |
---|---|
Diğer Kredi Kartları | 48.75 TL |
Havale / Eft | 48.75 TL |
Posta Çeki | 48.75 TL |
- Vade farksız taksitler KOYU renkte gösterilmektedir.
- X+X şeklinde belritilen taksitler (Örneğin: 2+3) 2 taksit olarak işleme alınmakta ancak ilgili bankanın kampanyası dahilinde 2 taksit üzerinden işlem yapıldığı halde 2+3 yani 5 taksit olarak kartınıza ve ödemenize yansımaktadır. (2 taksit seçilmiş olsa bile banka kampanyası dahilinde ekstradan vade farkı eklenmeden işlem 5 taksite bölünmektedir.)
Martı - Anton Pavloviç Çehov - Everest Yayınları
Kent Yayınları’nda 1964’te bir kez basılan Martı çevirisi, bugün, elliyi aşkın yıl sonra, okurla yeniden buluşuyor. Necatigil, Martı’yı iki ayrı, ikisi de 1960 basımı, Almanca çevirisinden, iki çeviriyi de karşılaştırarak Türkçe’ye kazandırmış. Öyle sanıyorum ki, Martı’yı çevirmesi, Yıldız Kenter’le Kâmran Yüce’nin önerisi dolayısıyla.
1963’te, ortaokulda öğrenciyken seyretmiştim Martı’yı. Ne Çehov’dan haberim vardı, ne Martı’dan. Ama Ankara Devlet Tiyatrosu’ndan ayrılarak İstanbul’a gelen Yıldız Kenter’le Müşfik Kenter’in kurdukları Kent Oyuncuları, zaten ne oynasalar, edebiyatla, tiyatroyla, sinemayla, resimle, bütün sanatlarla esriyip gitmek isteyen bir yeniyetme için başlı başına odaktı. Her defasında Çehov’a sonsuz hayranlığım doruktan doruğa yol aldı. Martı’nın yalnızca Nina ve Treplev’in trajik serüvenleri olmadığını, yan kişilerin, örnekse Sorin’in ya da Maşa’nın bize çok şeyler söylediklerini zaman içinde alımladım.
Martı’da birinci perde açılırken “güneş yeni batmıştır.” Şimdi geçmişe dönüp bakınca, hele anılar da eşlik edince, o günlerdeki sanat duyuşunu/sanata saygıyı bir kez daha, keskin güneş ışığında mutlulukla duyuyorum, hâlâ duyumsayabiliyorum.
Selim İleri