Son Halifenin Son Günleri - Feridun Kandemir - Yağmur Yayınları

Son Halife Abdülmecid Efendi Osmanlı Devletinin son, Cumhuriyetin ilk dönemlerinde kritik roller üstlenmiş Osmanlı hanedanından önemli bir devlet adamıdır. Kendi kendini iyi yetiştirmiş, sanat ve sporsever, aydın ve hür fikirlere sahip, Fransızca ve Almanca bilen Abdülmecid Efendi aynı zamanda iyi bir ressamdı. Yabancı yayınları muntazaman takip eden son halife, çocuklarını da çok iyi yetiştirmeye özen göstermiş ve yetiştirmiştir.

Hayata yetiştiği eğitimin perspektifinden bakan son Halife Abdülmecid Efendi kendisini şöyle anlatmıştır:

Arkamızdan neler söylemediler? Yok! Biz hainmişiz, biz Milli Mücadeleyle asla ilgilenmemişiz; biz düşmanla işbirliği etmişiz; bütün bunların aslı esası yok. Vahdeddin de etrafındakilere maalesef uydu. Ona bazı şeyler söylenebilir. Bana gelince, Allah da bilir, Peygamber de yarın şefaat edecektir. Oğlum Ömer Faruku Anadoluya gönderdim. Maksadım: İstanbuldan kaçıp Anadoluya gelmek, İslam mücahidlerinin başına geçmek ve bütün alem-i İslamı ayağa kaldırmak idi. Amma ne yapayım ki, oğlumu İneboludan çevirdiler. Teklifimi reddettiler. O zaman bize İstanbulda işin sonuna kadar oturmak düştü.

Osmanlı saltanatının son veliahdı ve halifelerin de sonuncusu olan Abdülmecid Efendinin hayat ve şahsiyeti, eski veya yakın tarihimizde rolü ve özellikle son günleri bir sır perdesi arkasında kalmış ve dönemin şahitlerinin hatıraları eşliğinde pek incelenmemiştir. Kandemirin bu eseri onun son günlerini bir film şeridi gibi gözünüzün önüne getirecek netlikte kaleme alınmış hatıralardan oluşmaktadır.